Dnia 25 maja 2018 r. weszło w życie Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679, znanym również jako „RODO”. Poniżej wyjaśnimy w jaki sposób wejście w życie tego aktu prawnego wpłynęło na prawa i obowiązki podmiotów w zakresie służbie zdrowia.
Dane osobowe wykorzystywane w służbie zdrowia
Zgodnie z RODO danymi osobowymi według wprowadzonej w nim definicji są wszelkie informacje o zidentyfikowanej lub możliwej do zidentyfikowania osobie fizycznej.
Danymi osobowymi są więc m. in.:
- imię i nazwisko;
- numer identyfikacyjny;
- dane o lokalizacji;
- dane o stanie zdrowia itp.
Nadto, RODO wprowadził odrębną definicję danych dotyczących zdrowia, uznając za takie dane o zdrowiu fizycznym lub psychicznym osoby fizycznej, a w tym informacje o korzystaniu przez nią z usług opieki zdrowotnej.
Dane osobowe dotyczące zdrowia zostały dokładniej wyjaśnione w motywach Rozporządzenia. Są nimi wszystkie dane o stanie zdrowia zawierające informacje o przeszłym, obecnym lub przyszłym stanie zdrowia, zarówno pod względem fizycznym, jak również psychicznym.
Do danych o stanie zdrowia RODO zalicza m. in.:
- informacje zbierane podczas jej rejestracji do usług opieki zdrowotnej;
- informacje zbierane podczas świadczenia usług opieki zdrowotnej;
- informacje pochodzące z badań
- laboratoryjnych;
- lekarskich
- o chorobie;
- o niepełnosprawności;
- o historii medycznej itp.
Przetwarzaniem danych osobowych jest natomiast operacja lub zestaw operacji na danych, do których należy m. in. zbieranie, przechowywanie, pobieranie czy wykorzystywanie itp.
Dane o stanie zdrowia danymi sensytywnymi
Dane o stanie zdrowia, obok takich informacji jak pochodzenie rasowe, etniczne, poglądy polityczne czy przekonania światopoglądowe uznane zostały za szczególne kategorie danych osobowych (dane sensytywne).
Przetwarzanie takich danych jest co do zasady zabronione. Dane sensytywne mogą być jednak przetwarzane, gdy m. in. osoba, której dane dotyczą, wyraziła wyraźną zgodę na przetwarzanie tych danych osobowych bądź gdy jest to niezbędne do celów profilaktyki zdrowotnej lub medycyny pracy, diagnozy medycznej czy zapewnienia opieki zdrowotnej.
Obowiązki podmiotów prowadzących działalność w sektorze służby zdrowia
Do podstawowych obowiązków podmiotów prowadzących działalność w sektorze służby zdrowia należą m. in.:
- wdrażanie odpowiednich środków technicznych i organizacyjnych celem przetwarzania danych osobowych;
- powołanie inspektora ochrony danych osobowych;
- prowadzenia rejestru czynności przetwarzania danych osobowych;
- przeprowadzenia oceny ryzyka naruszenia danych osobowych;
- współdziałania z Prezesem Urzędu Ochrony Danych Osobowych, a w tym informowania o naruszeniu ochrony danych osobowych;
- archiwizacja dokumentacji medycznej;
- obowiązek informacyjny wobec pacjentów.
Obowiązek wyznaczenia inspektora ochrony danych osobowych
Zgodnie z RODO administrator wyznacza inspektora ochrony danych osobowych, m. in. gdy przetwarzania dokonują organ lub podmiot publiczny (np. Narodowy Fundusz Zdrowia) czy główna działalność administratora lub podmiotu przetwarzającego polega na przetwarzaniu na dużą skalę szczególnych kategorii danych osobowych, do której zaliczają się również dane o stanie zdrowia (np. szpitale).
Należy mieć również na uwadze, iż zgodnie ze stanowiskiem Generalnego Inspektora Ochrony Danych Osobowych (obecnie Prezes Urzędu Ochrony Danych Osobowych) nie uważa się, aby działalność prowadzona w ramach jednoosobowej praktyki lekarskiej (prywatny gabinet lekarski) była przetwarzaniem danych szczególnych na dużą skalę, co oznacza, iż w takich sytuacjach nie jest wymagane powoływanie inspektora ochrony danych osobowych.
Inspektor ochrony danych osobowych może być członkiem personelu administratora. Może on również wykonywać zadania na podstawie umowy o świadczenie usług.
Ocena skutków dla ochrony danych
Nadto, obligatoryjnym obowiązkiem nałożonym na podmioty działające w zakresie służby zdrowia jest przeprowadzenie oceny skutków dla ochrony danych osobowych.
Ocena taka zawiera m. in.:
- opis planowanych operacji przetwarzania i jego celów;
- ocenę, czy są one niezbędne oraz proporcjonalne w stosunku do celów;
- ocenę ryzyka naruszenia praw lub wolności osób, których dane dotyczą;
- planowane środki celem zapobiegnięcia ryzyku.
Archiwizacja dokumentacji medycznej
Zgodnie z ustawą o prawach pacjenta i Rzeczniku Praw Pacjenta dokumentacja medyczna jest przechowywana co do zasady przez okres 20 lat od dnia dokonania ostatniego wpisu.
Podsumowanie
Podsumowując, wobec przetwarzania przez placówki medyczne szczególnych kategorii danych osobowych, jakimi są dane o stanie zdrowia swych pacjentów, przepisy RODO nałożyły na nie szereg nowych obowiązków, dotychczas nie znanych. W szczególności na podmiotach tych jako na administratorach danych osobowych ciąży obowiązek informacyjny, konieczność powołania inspektora ochrony danych osobowych czy dokonania oceny ryzyka dla ochrony danych osobowych.
Powrót do specjalizacji — Szkolenie RODO